سوخت آتش فجر
دامن سیاه شب
جای خفته دیو را
خورشید
به اکسیر روشنی برد زچشم
و روز
با تمام رنگهایش
آرام بر بوم شهر

خویش را شاداب اگرخواهی، عزیز جان بخند
شهر را خندان اگر خواهی، به این و آن بخند
صبح در آیینه لبخندی به خود زن، بعد از آن